Dubbelbespiering , ook bekend as miostatienmutasie, is tans een van die mees bespreekte genetiese eienskappe in die beesbedryf. Die onderwerp wek vinnig belangstelling, veral onder boere wat altyd op soek is na meer doeltreffende vleisproduksie.
Maar binne die Bonsmara-ras word dié mutasie met reg as onwenslik beskou. Hier by Bonzo Bonsmaras ondersteun ons hierdie standpunt, en ons verduidelik graag waarom.
Wat presies is dubbelbespiering?
Dubbelbespiering is ’n genetiese toestand wat ontstaan wanneer die miostatien-geen, wat normaalweg die groei van spiere reguleer, nie behoorlik funksioneer nie. Die resultaat? ’n Dier met merkbaar meer en groter spiervesels. Daar is aanvanklik groot opgewondenheid in sekere kringe oor die mutasie gewees, aangesien dit geassosieer word met:
- 'n Hoër persentasie vleis per karkas
- Minder vet en been
- Spiermassa wat tot 20-30% hoër is as normaal
Dis veral in Europese lande waar dubbelbespierde rasse soos die Belgiese Blou en Piedmontese met spesifieke markvoorkeure sukses behaal het.
Waarom dit nie by Bonsmara hoort nie
Die werklikheid op Suid-Afrikaanse plase, en veral in ekstensiewe beesboerdery, is egter anders. Dubbelbespierde diere is dikwels gekoppel aan:
- Swaar kalwers by geboorte wat kan lei tot moeisame geboortes
- Verlaagde vrugbaarheid
- Swakker kalf-oorlewing
- Stresgevoeligheid en swak aanpasbaarheid
Hierdie eienskappe is in direkte teenstryd met die Bonsmara-ras se kernwaardes: aanpasbaarheid, funksionele doeltreffendheid, en selfstandige oorlewing op die veld.
Daarom keur die Bonsmara beestelers genootskap se keurders konsekwent bulle af wat fenotipies dubbelbespiering toon (Kode B14). Hierdie visuele keuring vorm deel van die amptelike stelsel waaraan alle stoettelers moet voldoen, en is juis ingestel om die ras teen sulke ongewenste eienskappe te beskerm.
Bonzo se benadering: Met kennis, nie paniek nie
By Bonzo Bonsmaras glo ons nie in oorreaksie of onkunde nie. Soos Mark McIntyre dit stel:
“My opinie is dat daar nog altyd diere was wat hierdie geen gedra het. Wetenskap en genetika het dit nou vir ons makliker gemaak om te toets vir hierdie geen. Dit maak dit nou ook vir ons makliker om te besluit of ons met hierdie diere wil teel of nie.”
Hy verduidelik verder: “Die Bonsmara Telers besef wel dat hulle ‘n verantwoordelikheid het om die geen te bestuur so bes moontlik, elkeen na sy eie oordeel.
Daar is wel diere wat die geen dra wat dit nie wys nie en wat 'n bydrae kan lewer in 'n kommersiële kudde. Maar ek sou nie aanbeveel om bulle wat die geen dra op verse te gebruik nie.”
Keuring bly krities
Hoewel jong bulle soms nog nie geneties getoets is teen die afsluiting van Fase C en D nie, help die visuele evaluasie ons om vroeg tekens van dubbelbespiering te identifiseer. Dit is presies hoekom keurders – soos Mark self, in sy rol as senior keurder – so 'n sleutelrol speel. Hulle is die oë en ore van die genootskap in die veld. Diere wat visueel dubbeldbespierd is, word eenvoudig nie toegelaat tot veilings of registrasie nie.
Slotgedagtes
Dubbelbespiering mag op papier soos ’n wondermiddel lyk, maar binne die konteks van praktiese, volhoubare beesboerdery en die waardes van die Bonsmara-stelsel, bly dit ’n risiko wat nie strook met die ras se doelwitte nie.
By Bonzo Bonsmaras bly ons getrou aan die kern van wat die Bonsmara maak: 'n gebalanseerde, funksionele, aanpasbare dier wat winsgewendheid op die lang termyn verseker, sonder kompromie.